Executeur bij codicil benoemen

Het is niet mogelijk om een executeur in een codicil( zelf opgesteld document) te benoemen. Tot 1 januari 2003 was dit nog wel mogelijk, sinds 1 januari 2003 kan een executeur alleen in een (notarieel) testament worden aangewezen.

Wie kan er een executeur zijn?

• Natuurlijke personen (‘mensen van vlees en bloed’) kunnen executeur zijn.

• Rechtspersonen (instellingen, zoals stichtingen en besloten vennootschappen) kunnen executeur zijn. 

• De executeur kan één van de erfgenamen zijn, maar het kan ook een buitenstaander zijn die door de overledene is aangewezen. 

• Sinds 1 januari 2003 is het ook mogelijk dat de notaris die het testament van de erflater opstelt zichzelf als executeur aanwijst.

Waarom benoemt de erflater een executeur?

Er zijn vele redenen te bedenken om een executeur te benoemen, hieronder volgen een aantal voorbeelden:

• Een bedrijf of instantie hoeft maar met één persoon 'zaken' te doen in plaats van met alle erfgenamen tezamen. 
• Het beheer van de nalatenschap is in handen van de executeur. Deze maakt als vertrouwenspersoon van de overledene de nalatenschap gereed voor verdeling en geeft uitvoering aan diens uiterste wil. De gezamenlijke erfgenamen hebben deze bevoegdheid niet, zodat de kans op ruzie bij de boedelafwikkeling kleiner is.
• De executeur is zonder medewerking van de erfgenamen bevoegd om legaten af te geven, ook die aan zichzelf. De langstlevende echtgenoot aan wie bijvoorbeeld het vruchtgebruik van de nalatenschap is gelegateerd, kan als executeur dit vruchtgebruik zelfstandig (juridisch) laten ontstaan. Medewerking van de kinderen heeft de langstlevende hiervoor niet nodig. 
• Denkbaar is dat de executeur de bevoegdheid is toegekend om de nalatenschap te verdelen tussen de erfgenamen, zelfs zonder hun medewerking. Dit verstevigt de positie van bijvoorbeeld de langstlevende echtgenoot tegenover de kinderen. Of het kan onenigheid tussen de kinderen onderling voorkomen.
• Ter bevordering van een goede boedelafwikkeling kan erflater een bepaalde taakverdeling maken tussen verschillende executeurs, al naar gelang hun expertise. Ook denkbaar is dat de langstlevende echtgenoot zorg draagt voor de uitvaart, terwijl een andere executeur - bijvoorbeeld een kind, notaris of accountant - de fiscale en juridische zaken regelt.
• In bepaalde gevallen kan de executeur voorkomen dat de nalatenschap door de rechtbank afgewikkeld moet worden.